De grote update

Het is tijd voor de grote update! Te druk gehad met serieuze en niet-serieuze dingen om een verhaal te schrijven. Excuses aan de nieuwsgierige mensen die aan mijn lippen hebben gehangen, ik maak het bij deze goed met jullie. Neem wel de volgende tip mee: lees het niet in een keer, had zelf niet eens de puf om het in een keer te typen :P

Alles stond de laatste tijd in het teken van "afsluiten, afscheid nemen, laatste keer dit, laatste keer dat, enz."
Dit resulteerde op school in een eindpresentatie (met veel lof van de docenten, die is in de pocket ;)) en allerlei administratieve rondslomp om me uit te schrijven. Laatste maakte dat ik de hele campus rond moest lopen om overal handtekeningen te verzamelen om te bewijzen dat ik me goed gedragen heb (van sommigen snap ik nog steeds de reden niet): bij de bieb de eerste handtekening, want ik heb geen boeken gemolesteerd, bij de afdeling "storage", waarschijnlijk omdat ik daar niks heb "gestored", bij de afdeling "telephone", omdat ik niet heb gebeld (?), bij de kantine, om te bewijzen dat ik toch altijd netjes mn lunch heb betaald zullen we maar zeggen, en ten slotte bij mijn afdelingshoofd, de handtekening die ik dan weer wel kan begrijpen.
Met dit waardevolle stuk papier bleek ik uiteindelijk mijn graad in "master of architecture and settlement conservation" behaald te hebben. Ben ik me toch vergeten een kopie te maken! Anders had ik mn studie al afgerond! Juist, verkeerde papier dus, maarja, ik kreeg mn 2000 roepie borg terug, daar gingen we voor als echte Nederlander natuurlijk ;)

De laatste dagen in Ahmedabad heb ik:
- een uit etentje gehad in Vishalla. Ben ik heel in het begin van mijn tijd hier geweest (zie eerste of tweede verhaal gok ik). Dat traditionele dorpje net buiten de stad. Dit keer gingen we voor de tali, allerlei kleine gerechtjes geserveerd op een bord dat bestond uit aan elkaar genaaide blaadjes. In de buitenlucht, onder een dak geweven van palmbladeren, met live muziek op de achtergrond... erg mooi.
- een bezoek gebracht aan de kermis! Lijkt veel op de kermis die wij kennen, alleen dan niet midden in de straat maar op een groot leeg veld dat werd omgetoverd tot pretpark. De attracties zijn ook erg te vergelijken met de attracties in het westen (ja ook de breakdance was hier), alleen was de constructie toch iets minder betrouwbaar vond ik... :S Gelukkig, geen ongelukken! Alleen heel veel misselijkheid... Jeetje mina, we hebben het weer (erg heet) er maar de schuld van gegeven, maar in totaal hebben twee mensen hun maag geleegd en voelde bijna iedereen zich niet lekker daarna. Tot zover de lol.
Maar er is wel nog even een bijzondere attractie die het vermelden waard is zo op het einde. Naam van het ding is "deathpit". Als je er alleen maar aan Denkt in Nederland wordt je al beboet :P Het is zeg maar een grote cilinder waar de bezoekers opklimmen naar de rand om de cilinder in te kijken. En daarin rijden dan motoren en auto's rond. Nee niet op de grond, zou saai zijn natuurlijk, op de wanden, dus 90 graden gedraaid! Door de slamixer krachten blijven ze op de muren rijden. Handen los, benen uit het raam, kan allemaal joh. Zelfs ruimte om geld uit de handen van de bezoeker te graaien. Zou me niet verbazen als dit het enige land ter wereld is waar zoiets als dit nog toegestaan is...
- een moeilijke tijd gehad met afscheid nemen. Ook de niet leuke dingen moeten even vermeld worden natuurlijk... Ik had al mijn klasgenootjes een foto met een persoonlijk woordje gegeven en een echt "Hollands" aandenken in de vorm van twee Delftsblauwe klompjes. Het liep emotioneel lichtelijk uit de hand, maar dat is een teken dat we het toch allemaal even moeilijk hadden om de tijd samen af te sluiten. Geeft toch ook weer een goed gevoel.
- verjaardag van mijn klasgenootje gevierd. Alles was een beetje chaotisch die dag, dus uiteindelijk zaten we nog aan het avondeten om 12 uur toen de taart in het gezicht werd gemikt. Ben nog steeds heel dankbaar dat mijn verjaardag in de bus begon, want na 10 minuten had mijn klasgenootje niet alleen taart, maar ook bananen, ketchup en yoghurt in dr haren en gezicht... Nadat zij al dit lekkers door het gootsteenputje had gespoeld, zetten we koers naar CEPT, om het feestje voort te zetten op het grasveld voor de school. Tevens ook afscheidscadeautjes gegeven aan onze seniors die hun eindpresentatie achter de rug hadden en nu dus echt "klaar" zijn. Helaas werden we weggejaagd van het gras en zijn we in mijn inmiddels lege huisje alle leftovers van mijn huisgenoten op gaan eten en drinken op en rondom de schommel buiten. In deze nacht werd ook het plan geboren voor een kort tripje...
- een uitstapje gemaakt buiten Ahmedabad (ja oke, hij hoort niet thuis in dit rijtje "laatste dagen in Ahmedabad, maar ik wilde het overzicht even behouden ;) ). Udaipur was de bestemming, bleek op het laatste moment. En dan ook echt het laatste moment. Letterlijk 5 minuten voordat we in de auto van mijn senior stapten werd de bestemming nog aangepast en werd er nog een vierde persoon aan de groep toegevoegd, die we erg dankbaar waren, want de connecties die hij had in Udaipur leverde ons een verblijf bij een ontzettend gastvrije familie op. Dus ik, Adi - mijn beste maatje uit de klas - en twee van onze seniors hebben Udaipur onveilig gemaakt. In het city-palace waren we nog netjes, maar zo'n mooi gebouw verdient natuurlijk ook respect! Heel mooi stukje architectuur dat uitkijkt over een van de vele meren in de omgeving. In het meer grenzend aan de stad heb je overigens het witte eiland-paleis dat veel van jullie waarschijnlijk kennen uit de James Bond film Octopussy (Oh! Is dat Udaipur?! ja inderdaad, dat is daar dus...). Na dit bezoek de eerste drankjes gevonden (ja we zijn buiten droogstaat Gujarat, dat moet gevierd worden) in het city palace restaurant, waar we na de eerste ronde overigens snel weer wegwaren (lunch was toch een beetje duur, maar we hebben in het city-palace restaurant wat genuttigd hoor! dat kunnen we thuis dan weer mooi vertellen ;) ). Volgende bestemming voor lunch was een sjieke bar die vanwege de afwezigheid van andere klanten omgetoverd werd tot ons prive-verblijf met mooie ligbanken in de vensterbank. Na de lunch brak de regen los! Ja regen! Welgeteld de derde keer sinds ik hier ben. Na een korte regendans de auto ingesprongen en door de stad en de omgeving geraced, tussen de heuvels door, langs de meren af, meebl`eren met hindimuziek (niet te veel van mijn kant, lyrics zijn toch nog een beetje lastig...) en gestopt langs een meer dat in het druppende weer wel iets weg had van Loch Ness. Moeilijk voor te stellen hoe vrolijk je kan worden van dit soort slecht weer, maar als je hier eenmaal iedere dag loopt te zweten ben je God erg dankbaar voor wat afwisseling. De dag werd afgesloten op het dak van het museum in de stad vanwaar we een werkelijk prachtig uitzicht hadden over het meer met het paleis, het city-palace op de oevers en alle andere mooie lichtjes. Het leek de droomvlucht in de Efteling wel...
Volgende dag vroeg de terugrit, het serieuze werk moest ook beginnen: spullen inpakken voor de trip met mijn huisgenootjes! Dat was het volgende punt op het programma... Maar voordat het zover was het ik nog:
- een afscheidsetentje met de hele afdeling conservation inclusief docenten gehad bij een lekker luxe restaurant (school betaalt, prima...). Pfff wat zaten we vol, maar ook een beetje vol van een ander gevoel, namelijk dat ik na het etentje op de bus naar Junagadh zou stappen om me bij mijn huisgenoten te voegen. Heel lief zijn alle klasgenootjes en enkele seniors me weg gaan brengen naar de bushalte. Laatste knuffels, lieve woorden en veel beloften waar en wanneer elkaar weer te zien...

Ja en toen kwam dus de tour door Gujarat met twee van mijn huisgenoten en een vriend van hen. Twee van hen hebben hier in India een motor gekocht en met zijn drieen waren ze al begonnen aan hun roadtrip. Ik voegde me bij de groep in Junagadh vanwaar we door verschillende plaatsen naar eindbestemming Diu zijn gereden (derde keer op het eiland, het blijft een mooie plek).
- bestemming 1: Junagadh. Bekende bedevaartsplaats met 10.000 (!) traptreden die de grote berg opleiden. Ben nog nooit ZO moe geweest. Ik ben "maar" tot het eerste platform gekomen waar de meeste tempels zich bevinden, maar dat waren bijna 4000 treden denk ik. Je wordt wel beloond overigens: wat een uitzicht! Voelt toch goed dat je niet naar je lichaam geluisterd hebt en gewoon doorgeknald hebt naar boven, hoewel ik nu, 4 dagen later, nog steeds mn kuiten voel als ik traploop :S
- bestemming 2: Sasan Gir. Een van de grootste (of DE grootste, weet t ff niet) wildreservaten van Gujarat. We kwamen natuurlijk voor de leeuwen, de laatste aziatische leeuwen die hier in het wild leven, maar we moesten toch een beetje geduld hebben. Op dag 1 zijn we zelf door het park gaan rijden op de motors maar mochten we niet (deden we wel, werden we teruggestuurd) de zijpaden in. Heeel veel pauwen gezien, herten, zelfs een paar wilde zwijnen, maar geen leeuwen... Volgende dag dan maar een echte safari gedaan in zo'n open jeep, en JA! na 1,5 uur herten was daar een leeuw! Nou mag ik dit eigenlijk niet zeggen want we die leeuw was een beetje illegaal opgejaagd richting de jeeps en we zijn van de weg af gegaan met de jeep (en hebben de opjagers wat roepies toe moeten stoppen) en dus zei onze gids "you did not see a lion, okay, otherwise I will lose my job!" Om een lang verhaal kort te maken, ik heb geen leeuw gezien maar toch eigenlijk wel...
- bestemming 3: Diu. Het inmiddels bekende zon-zee-strand-eiland waar we (of in ieder geval ik) met bijna blauwe plekken op mijn kont aankwam. Echt heel mooi hoor, zo door het landschap touren, de natuur beleven, enz, maar toch geen urenlange motorritjes voor mij meer denk ik zo ... Wel een uitstapje gemaakt met de motor naar Simbor, een verlaten strand/rotspartij in de buurt van Diu. Er was daar een klein eilandje dat van het strand werd gescheiden door een dam, moddervlakte en een klein stukje zee. Maar op dat eiland was wel een fortje dat bekeken moest worden door deze architectuurstudenten... Zompezomp door de modder gewaad (soms tot wel 30 cm erin gezakt, niet zo verantwoordelijk achteraf, sorry lieve ouders) en het stukje zee overgezwommen. Mooi gebouwtje hoor, maar omdat de reis ernaartoe zo lang duurde ben ik wel een beetje verbrand, oeps...
Verder in Diu nog vroeg uit de veren geweest om te zien hoe de verse vis s morgens werd binnengebracht in het vissersdorpje aan de andere kant van het eiland. Mocht iemand nog twijfels hebben waar het woord "viswijf" vandaan komt, ik kan het je nu in geuren en kleuren uitleggen. Het was een gekwebbel en geschreeuw van jewelste, alle vrouwen die die het niet eens waren over de prijs van de vis... Overigens wel nog een haai gezien van wel 2 meter lang! Weet niet of dat een foutje van de vissers was, maar wel heel indrukwekkend om dat van zo dichtbij te zien.
Verder veel tijd op het strand doorgebracht en met zn tweeen de andere twee reisgenoten in het zand ingegraven tot alleen hun hoofd nog boven het zand uitstak. Het kind in jezelf moet je niet negeren natuurlijk, hoewel ik blij was dat ik de graver en niet de begravene was.
En de reis was alweer ten einde, veel te vroeg natuurlijk. Geen zin hebbende in een 9 uur durende rit achter op de motor terug naar huis heb ik vannacht met mijn huisgenoot de bus genomen. Erg hobbelig, maar bijna luxe vergeleken met eerdergenoemde.

En nu weer terug in Ahmedabad! Voor een paar dagen dan. Alle spullen pakken en de overige spullen naar huis sturen. En een paar laatste reunieen met de achtergebleven vrienden hier. Woensdagmorgen stap ik op het vliegtuig naar het zuiden en gaat de grote India-tour beginnen... Ik ga jullie zoveel mogelijk op de hoogte houden ;)

(Ps. achteraf toch weer een langer verhaal dan van tevoren gedacht, ben drie internetcafe bezoekjes later inmiddels. Foto's bij dit verslag zijn te vinden op facebook of later volgend...)